പത്രാധിപർ ശേഖരൻ, എന്റെ സങ്കല്‍പ്പത്തിലെ എഡിറ്റർ: രൺജി പണിക്കർ

25 കൊല്ലം മുൻപ് എഴുതിയ ഒരു സിനിമ അന്ന് കുറെക്കൂടി ഗൗരവമാക്കാമായിരുന്നുവെന്ന് ഇപ്പോൾ ചോദിക്കുന്നതിലോ പറയുന്നതിലോ എന്തെങ്കിലും അർത്ഥമോ പ്രസക്തിയോ ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. ആ സിനിമ അന്ന് എഴുതുമ്പോൾ പുലർത്തേണ്ട ജാഗ്രത ഞാൻ കാണിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നാണ് എന്റെ വിശ്വാസം.

പത്രപ്രവർത്തനം പോലെ ഒരു ഗൗരവമുള്ള വിഷയം സിനിമയിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോൾ തന്നെ അതിനോട് മറ്റു തരത്തിൽ ബാധ്യതപ്പെട്ട ഒരു എഴുത്തുകാരൻ കൂടിയാണ് ഞാൻ. അന്നത്തെ കാലത്ത് ഒരു ബിഗ് ബജറ്റ് ചിത്രമായിരുന്നു അത്. പത്രം ഒരു കമേഴ്‌സ്യൽ പടമാണ്. അത്തരമൊരു ചിത്രമെഴുതുന്നയാൾ എന്ന നിലക്ക് ഞാൻ പുലർത്തേണ്ട ചില കാര്യങ്ങൾ നിലനിർത്താൻ ഞാൻ ബാദ്ധ്യസ്ഥനാണ്. ഈ പടത്തിലെ വിഷയത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ, സാമൂഹ്യവശങ്ങളോട് ജാഗ്രത പുലർത്താനും ശ്രദ്ധിക്കണം. ഇതുപോലെ ഒരു ബിഗ് ബജറ്റ് ചിത്രം ചെയ്യുമ്പോൾ സമരസപ്പെടേണ്ട ഒട്ടേറെ കാര്യങ്ങളുണ്ട്. ഞാൻ പണം മുടക്കി എന്റെ ഇഷ്ടമനുസരിച്ച് ചെയ്യുന്ന ഒരു പടമല്ല. അത്തരത്തിലൊരു സിനിമയിൽ ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത ചില കമ്മേഴ്സ്യൽൽ എലിമെന്റുകൾ ഉൾപ്പെടുത്താതെ ഒരു പടം എഴുതാൻ എനിക്ക് അറിയില്ല.

ജോഷിയെന്ന സംവിധായകന്റെ സിനിമാ രംഗത്തെ ദീർഘമായ അനുഭവസമ്പത്തും ശൈലിയുമൊക്കെ തീർച്ചയായും ഈ ചിത്രത്തെ സ്വാധീനിച്ചു. അത് ആ സിനിമയിൽ പ്രതിഫലിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, സിനിമയുടെ കണ്ടെന്റിൽ എന്തെങ്കിലും കുഴപ്പമോ മറ്റോ ഇല്ല. പേനയേക്കാൾ തോക്കാണ് ഉപയോഗിച്ചത് എന്നതൊക്കെ എന്റെ ഉത്തരവാദിത്വം തന്നെയാണ്. ഞാനെഴുതി വെയ്ക്കാത്ത ഏതെങ്കിലും രംഗമോ രീതിയോ സംവിധായകൻ ആ പടത്തിൽ എടുത്തിട്ടില്ല ഉപയോഗിച്ചിട്ടുമില്ല. അതിലെ ഉള്ളടക്കത്തിന്റെ പൂർണ ഉത്തരവാദിത്വം അതെഴുതിയ എനിക്ക് മാത്രമാണ്.

പത്രം സിനിമ പുറത്തുവരുന്ന കാലത്തെ മാധ്യമലോകമല്ല എന്നതിൽ പ്രത്യേകിച്ച് വിയോജിക്കേണ്ടതായി ഒന്നുമില്ല. ഒരു ദിവസത്തെ വാർത്തയിൽനിന്ന് മാറി ഒരു സെക്കൻഡിലെ വാർത്തകളായി ഇപ്പോൾ. വാർത്തകളുടെ വൈവിധ്യവും വിപുലതയും വർധിച്ചു. വാർത്താസ്രോതസുകൾ എണ്ണമറ്റതായി. മാധ്യമങ്ങളുടെ എണ്ണം വർധിച്ചു. സ്വാഭാവികമായും കടുത്ത മത്സരമായി. പത്രപ്രവർത്തകർക്ക് സമ്മർദം വർധിച്ചു.

ഇതിനൊരു മറുവശമുള്ളത് പഴയകാലത്തുനിന്ന് മാറി ഈ മേഖലയിൽ ജോലിസാധ്യതകൾ വർധിച്ചുവെന്നതാണ്. പത്രപ്രവർത്തനത്തിലെ ഏറ്റവും ആധുനിക സംവിധാനങ്ങൾ പഠിപ്പിക്കുന്ന നിരവധി സ്ഥാപനങ്ങൾ ഇന്ന് കേരളത്തിലുണ്ട്. ഞാൻ പത്രപ്രവർത്തനം പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് കേരളത്തിൽ ഈയൊരു പ്രൊഫഷന് ജോലിസാധ്യത വളരെ കുറവായിരുന്നു. പഠന കേന്ദ്രങ്ങളാകട്ടെ വിരളവും. മാന്യമായ വേതനം ലഭിക്കുന്ന, ജോലിയിൽ സുരക്ഷിത്വം തരുന്ന പത്രസ്ഥാപനങ്ങൾ ഒന്നോ രണ്ടോ മാത്രം. ഒരു പത്രത്തിലെ ജോലി പോയാൽ ചെന്നുപറ്റാൻ മറ്റൊരു പത്രം അഥവാ സുരക്ഷിത്വ സ്ഥാനമില്ല എന്നതിനാൽ സാഹസിക പത്രപ്രവർത്തകരൊക്കെ കേരളത്തിൽ കുറവായിരുന്നു. ഇന്ന് അങ്ങനെയല്ല.

കേരളത്തിൽ അങ്ങനെ വലിയ ഒരു പീഡനം (മാധ്യമങ്ങൾക്ക് നേരെ) നടക്കുന്നുവെന്ന് പറയാൻ പറ്റില്ല. അതിനു കാരണം നമ്മുടെ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. ഏതെങ്കിലും മാധ്യമത്തിനുനേരെ ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഫാസിസ്റ്റ് നടപടിയുണ്ടായാൽ അതിനെ കോടതിയിലൂടെ പ്രതിരോധിക്കാനുള്ള സംവിധാനം നമ്മുടെ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയിൽ നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്.

പത്രത്തിന്റെ റിലീസിങ് കാലത്ത് അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ചില തടസ്സങ്ങളും പ്രശ്‌നങ്ങളും ഉണ്ടായതൊഴിച്ചാൽ മാനനഷ്ടക്കേസ്സൊന്നുമുണ്ടായില്ല. ആ കാലത്ത് ഇതുപോലെ ചില സാഹസം ചെയ്യുമ്പോൾ വരുന്ന ചില സ്വാഭാവികമായ എതിർപ്പുകളാണ് അവയൊക്കെ. അതൊക്കെ മുൻകൂട്ടി കണ്ട് തയ്യാറെടുത്താണ് ഇത്തരമൊരു പ്രോജക്റ്റ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങുന്നത്.

അങ്ങനെ മാതൃകകളൊന്നുമില്ല. നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്ന തരം വീറുള്ള, മനുഷ്യപ്പറ്റുള്ള, രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഉള്ളുകള്ളികൾ നന്നായി മനസിലാക്കിയ നൈതികബോധമുള്ള, ധൈര്യമുള്ള, നമ്മുടെ സങ്കൽപ്പത്തിലെ ഒരു എഡിറ്ററാണ് ശേഖരൻ. ഞാൻ സീരിയസായി പത്രപ്രവർത്തനത്തെ സമീപിച്ചിരുന്ന എന്റെ പഠനകാലത്ത് ഇതേ സ്പാർക്കുള്ള, ധൈര്യശാലികളായ പത്രപ്രവർത്തകരെ കാണുകയും അവരുമായി ഇടപഴുകകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ശേഖരനെ എഴുതുമ്പോൾ അവരൊക്കെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു.

ഒരു പത്രമാഫീസിൽ കയറി മുകൾത്തട്ടിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന ഒരു പത്രപ്രവർത്തകനെ അറസ്റ്റ് ചെയ്ത്, ക്രൂരമായി മർദിക്കുക എന്നതൊക്കെ കുറച്ച് സിനിമാറ്റിക്കാണ്. സിനിമയിലെ സന്ദർഭത്തിന് അനുവദിക്കുന്ന നാടകീയതയും കൂടുതൽ സിനിമാറ്റിക്ക് സ്വഭാവവും ഉണ്ടാകാൻ വേണ്ടിയെടുത്ത അതിശയോക്തിയായി തോന്നുന്ന ഒരു സീനാണത്.

യഥാർത്ഥത്തിൽ അതിനെക്കാളുമൊക്കെ ക്രൂരമായ സംഭവങ്ങൾ നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് നടന്നിട്ടുണ്ട്. അടിയന്തരാവസ്ഥക്കാലത്ത് വലുതും ചെറുതുമായ പത്രങ്ങളിൽ പ്രവർത്തിച്ചിരുന്ന എത്രയോ പത്രപ്രവർത്തകർ കൊടിയ യാതനകൾ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്. ജയിലിൽ അടക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യസമരകാലത്ത് ഭരണകൂടത്തെ എതിർത്ത് തൂക്കിലേറ്റപ്പെട്ട ആളുകളില്ലേ? കേരളത്തിൽ സംഭവിക്കുന്നുവെന്ന അർത്ഥത്തിൽ മാത്രം ചുരുക്കിക്കാണേണ്ട കാര്യമായി തോന്നിയിട്ടില്ല. ഇതൊക്കെ ഇനിയും സംഭവിക്കാം, പല രീതിയിൽ സംഭവിക്കാം അതൊക്കെ സാധ്യതകൾ തന്നെയാണ്.

അങ്ങനെ ഒരു ആലോചന എനിക്കുണ്ടായിട്ടില്ല. അത്തരമൊരു സിനിമയുടെ സാധ്യതകളെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് ഒരുപാട് സംശയങ്ങളുണ്ട്. ഞാനെഴുതിയ ഈ സിനിമ 25 വർഷം പൂർത്തിയാക്കി. ഇറങ്ങിയ കാലത്ത് ഈ സിനിമ ഏതെങ്കിലും തരത്തിൽ പ്രസക്തമായിരുന്നുവെന്നതിനാലാണ് കേരളത്തിലെ പ്രേക്ഷകർ അത് സ്വീകരിച്ചത്. അന്നത്തെ പ്രേക്ഷകരുടെ രാഷ്ട്രീയ, മാധ്യമ ബോധമൊക്കെ തീർച്ചയായും പത്രമെന്ന ചിത്രത്തിന്റെ വിജയവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു.

'പത്രം' കുറ്റമറ്റ, എല്ലാം തികഞ്ഞ ഒരു സിനിമയൊന്നുമല്ല. കേരളത്തിലെ പത്രവായനക്കാരുടെ രാഷ്ട്രീയ, സാമൂഹിക ബോധത്തെയും ധാർമികതയെയും ഈ സിനിമ എതെങ്കിൽ തരത്തിൽ സ്പർശിച്ചിട്ടുണ്ടാകാം. അതാണ് പത്രമെന്ന സിനിമയുടെ സ്വീകാര്യതയും പ്രസക്തിയുമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിക്കുന്നു.